-
1 nic
nic [ɲiʦ̑]I. pron1) ( żadna rzecz)nie chcieć o \niczym słyszeć von etw nichts hören wollen2) ( podmiot zdań przeczących) nichts\nic ich nie łączy sie verbindet nichts\nic [ lub \niczego] im nie brakuje es fehlt ihnen nichts\nic a \nic mi to nie mówi das sagt mir überhaupt nichtsto \nic nie pomoże das hilft überhaupt nicht4) to nie ma \nic do rzeczy das hat nichts zur Sachenie mieć \nic do stracenia nichts zu verlieren haben\nic dziwnego kein Wunder\nic podobnego nichts dergleichenktoś jest \niczego sobie jd ist in Ordnungbyć do \niczego nichts taugencoś skończyło się [ lub spełzło] na \niczym etw hat sich +akk in nichts aufgelöst, etw ist im Sande verlaufen\nic nie szkodzi [das] macht nichtswszystko na \nic alles umsonst\nic ci po tym das nützt dir nichtsmieć kogoś za \nic jdn für ein Nichts halten ( fam)za \nic w świecie für nichts in der Welt\nic mi nie jest mir geht es gutto \nic, że [się nie udało] macht nichts, dass [es nicht geklappt hat]tyle co \nic so gut wie gar nichts\nic z tego daraus wird nichts\nic a \nic ganz und gar nichts
См. также в других словарях:
różnica — ż II, DCMs. różnicacy; lm D. różnicaic 1. «to, czym się ktoś lub coś różni od kogoś lub czegoś; odmienność, nierówność, niezgodność» Istotna, diametralna, drobna, głęboka różnica. Różnice ideologiczne, klasowe, majątkowe, polityczne, społeczne.… … Słownik języka polskiego
nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
wart — warci (tylko w funkcji orzecznika) 1. «mający pewną cenę (pieniężną), kosztujący pewną kwotę» Samochód wart dziesięć tysięcy złotych. ◊ pot. Coś jest diabła, licha warte, coś nie jest warte złamanego grosza, funta kłaków «coś jest bez wartości,… … Słownik języka polskiego
pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… … Słownik języka polskiego
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… … Słownik frazeologiczny
powiedzieć — dk, powiedziećwiem, powiedziećwiesz, powiedziećdzą, powiedziećwiedz, powiedziećdział, powiedziećdzieli, powiedziećdziany 1. «wyrazić coś słowami, w mowie; mówiąc oznajmić coś komuś» Powiedzieć coś głośno, cicho, szeptem, łagodnie, stanowczo,… … Słownik języka polskiego
